Sytuacja druga to projekt o rzeczywiście wieloletnim okresie SPBT, między 5 i 15 lat. W tym przypadku sprawa wydaje się dosyć oczywista. Projektów o takim długim czasie zobowiązań partnera kontraktowego i kumulowania oszczędności z zasady nie realizuje się ze środków własnych.
Pierwszą przesłanką jest to, że struktura finansowania takiego projektu nie może być obarczona zmienną w czasie sytuacją (budżetową) inwestora. Inaczej mówiąc, jeśli modelowo założymy całkowity zwrot z oszczędności w 100% w ciągu 10 lat, to partner kontraktowy musi sfinansować wszelkie koszty projektu w tym okresie, odzyskując środki równolegle do uzyskiwania zagwarantowanych oszczędności.
Co to oznacza w praktyce?
Pierwszą przesłanką jest to, że struktura finansowania takiego projektu nie może być obarczona zmienną w czasie sytuacją (budżetową) inwestora. Inaczej mówiąc, jeśli modelowo założymy całkowity zwrot z oszczędności w 100% w ciągu 10 lat, to partner kontraktowy musi sfinansować wszelkie koszty projektu w tym okresie, odzyskując środki równolegle do uzyskiwania zagwarantowanych oszczędności.
Co to oznacza w praktyce?
- Realizator projektu musi ocenić (określić kwotowo) ryzyko uzyskania gwarantowanych oszczędności.
- Realizator musi zorganizować finansowanie projektu przekonując do sensowności takiego przedsięwzięcia wybraną instytucję finansową.
- Realizator musi dążyć do tego, by zaangażowana instytucja finansowa oceniała ryzyko finansowania projektu nie tylko odnosząc się do firmy inwestora (standard w Polsce), ale również do profesjonalizmu, doświadczeń i reputacji jego samego; działania te mają na celu obniżenie ryzyka projektu dla finansującego a tym samym obniżenie kosztu finansowania dla inwestora.
- Realizator, wspólnie z inwestorem i instytucją finansową musi rozważyć możliwość pozyskiwania w okresie kontraktu dodatkowych (tanich) środków z właściwych programów wspierających efektywność energetyczną oraz przewidzieć opcję wcześniejszej spłaty zobowiązań przez inwestora.
Przesłanka druga wynika w części z powyższych punktów. Organizacja przedsięwzięcia jest złożona ze względu na konieczność połączenia w spójną całość – w jednej umowie wieloletniej – zagadnień technicznych, finansowych, gwarancji dobrego wykonania oraz osobno gwarancji uzyskania efektu, kar, podziału dodatkowych efektów i in. Wydaje się naturalne, że to partner kontraktowy powinien określić w swojej ofercie zarówno ostateczny kształt pełnej aranżacji finansowania (wszystkie źródła, kwoty, ewentualne zabezpieczenia, możliwość zmian) jak i odpowiadać za zamknięcie tej aranżacji. Inwestor jest wówczas w dogodnej sytuacji, gdyż odpowiedzialność za wykonalność projektu jest w pełni po stronie partnera kontraktowego.
Temat finansowania projektów zwiększających efektywność energetyczną jest bardzo szeroki i z pewnością będzie pojawiał się w kolejnych wpisach.